Duizend jaar geleden woonden er al mensen in Pannerden. Die gingen met een grote roeiboot, waar ongeveer twaalf mensen tegelijk in konden, de rivier over. Jaren later woonden er aan beide kanten meer mensen. Er kwam ook meer handel en mensen wilden met paarden en karren naar de andere kant. Dus kwam er een echte pont. Een platte boot, waar twee karren of auto’s op konden, die door de veerman naar de andere kant getrokken werd. Die veerman woonde in een hut aan de Pannerdense kant. Volgens de overlevering heette een van die veermannen Dorus. Hij was één met de natuur. Dat was goed te zien aan zijn bruin verweerde, gerimpelde gezicht en handen. De hut waar hij in woonde stelde niet veel voor. Een houten bed met een potkacheltje in de hoek.

Dorus stond altijd klaar om mensen over te zetten. Ook ‘bij nacht en ontij’ als het slecht weer was. Aan de Zevenaarse kant hing een grote koperen bel. Nadat je die geluid had, duurde het even voordat er reactie kwam. Maar dan zag je plotseling iemand met een lantaren naar buiten komen. Het bleef een tijdje stil, totdat je het klotsen van het water tegen de boot hoorde en de boot vlak voor je aanlegde. De veerman trok zelf de boot met alle lading er op naar de andere kant. Hij gebruikte daarvoor een houten klos die over de staalkabel hing. Als je het vriendelijk vroeg mocht je meehelpen.

De pont - gedoopt tot het Berghoofdse Veer - kon overigens niet altijd gebruikt worden. Bijvoorbeeld als het water in de rivier te hoog stond. Dan voer de pont niet en moest je kilometers omrijden via Aerdt. De mensen in Pannerden klaagden daar natuurlijk over. Je wist nooit hoelang je er over zou doen om in Zevenaar te komen.

In 1972 kwam er eindelijk een brug. Daar kom je overheen als je van Zevenaar naar Pannerden rijdt. Maar je merkt bijna niet dat je over een brug komt. De brug ligt vlak boven het water van de Rijnstrangen, omdat er toch geen boten onder de brug door hoeven.

Tegenwoordig weet je precies hoe lang je er over doet om in Zevenaar te komen. Dat was vroeger wel anders. Maar het oude pontje had ook leuke kanten. Het was leuk en spannend om met de pont over te varen. En je kunt het nog steeds proberen. Vlakbij de brug ligt er sinds een paar jaar weer een pontje. Die zet wandelaars die op het Rijnstrangenpad lopen over de Oude Rijn. Dat pontje werkt hetzelfde als de oude pont, maar dan in het klein. Nu trek je jezelf aan de kabel naar de andere kant, want Dorus is er niet meer. Ga het maar eens proberen, het is hard werken….

Peter Donker

Deze serie is een initiatief van De Liemers Helemaal Goed. Met medewerking van Kunstwerk! Liemers Museum en gesteund door Rabobank Arnhem en Omstreken. Via vlogs en verhalen geven we op deze wijze een gezicht aan de geschiedenis van de Liemers. Foto’s: Kunstwerk! Liemers Museum.

Bekijk ook de vlogs uit de serie de Schatkamer van de Liemers op: https://www.youtube.com/channel/UCfY0IVoMAVH98zNd2R8hwUw

Bronnen:

Herman Teunissen: Boek over Ooy
Leen den Besten: Tot kleur en samenklank